Yatağıma uzanıyorum. Derin nefeslerle dikkatimi bedenime topluyorum, bir kaç dakika nefesime konsantre oluyorum, onu izliyorum. Sonra, farkında olmadan düşünceler gelmeye başlıyor. İlk duygu gelecek endişesi; yarın nasıl bir güne uyanacağız? Kayıplar, endişeli bekleyişler, belirsizlik… Planlar… Gerçekleştirme hayalleri… Hiçbirinin gerçekleşmeyeceğini düşünmek… Çünkü yıllar geçiyor ve biz önceki yılların yıkım yaratan olaylarını bir başka kılıf geçirilmiş haliyle, tekrar tekrar yaşıyoruz; derin bir mutsuzluk.
Yersiz gelecek endişelerinin yarattığı stres ve huzursuzluğu atamadan, geçmişe yolculuk başlıyor. Yaptığım hataları düşünüyorum, farklı davransaydım, yanlış yaptım, erken karar aldım, geç kaldım vs. düşüncelerin sonu gelmiyor.
Geçmiş ve gelecek arasında gidip geliyorum. Sonra bir an bu düşüncelerin yoğunluğunu hissediyorum bedenimde, başım ağrıyor, nefesimin derinliği bozulmuş, belli belirsiz ritimsiz bir düzenle soluyorum. Kaslarım gergin.
Bir anda fark ediyorum her şeyi, ilk soru; neden bunu kendime yapıyorum? Bunların hiç biri şu anda yok ve başta hiçbir huzursuzluk yokken, kendim çağırdım düşünceleri ve dolayısıyla huzursuzluğu… Neden bedenime, zihnime ve ruhuma acı veriyorum, olmamış şeylerle ilgili hikaye yazıp huzursuzluk yaratıyorum, yaşayıp bitirilen şeyler için akışı etkileyeceğini iddia ederek, geç kalınmış hamleler düşünüyorum?
Egom rahat bırakmıyor, ya gelecekte ya geçmişte…
Tek soru; neden bunu kendime yapıyorum? Cevabı sessizlik. Zihnim sakinleşmeye çalışıyor. Nefesime dönüyorum. Ana dönüyorum, sağlıklı olduğumu hatırlıyorum ve anda kalarak istediğim geleceği oluşturabileceğimi hatırlıyorum. Anda kalmak huzuru da yanında getiriyor.
Kendimi seviyorum. Tüm kusurlarımla, hayvani yönlerimle, kişisel defolarımla birlikte seviyorum. Hiç birini dışlamıyorum, çünkü biliyorum ki uygun bilinç düzeyine geldiğimde olumsuz duygularım, defolarım, kusurlarım benden gitmek isteyecek ve ben de izin vereceğim.
Her şey olması gerektiği gibi oluyor. Bu sözün gücüne inanıyorum, bana gelecekleri kabul ediyorum ve gitmesi gerekenlere izin veriyorum. Tutunduğum hiç bir şey yok. Çıplağım ve kendimleyim. Her zaman hissetmek istediğim şey; kendim olmak. Tüm kararlarımı, kendim olarak almak, kendim olarak yaşamda var olmak…
İçimde belli belirsiz bir neşe yükseliyor, bedenimde dolaşan enerjinin değiştiğini hissediyorum, minnet duygusuyla doluyorum ve biliyorum ki mutluyum. Kendimi seviyorum.
