İki Pizza Kuralı Nedir?

Bu yazıma, ufak ve
basit birkaç soru ile başlamak istiyorum.

• Siz yaptığınız herhangi bir iş için toplantı yapmaktan keyif alıyor musunuz?

• Kimi zaman vazgeçilmez olan toplantılar kaç kişinin katılımı ile gerçekleşmeli?

• Bu toplantılar ne kadar sürmeli?

Bu
soruların cevapları elbette kişiden kişiye göre değişmekte hatta verilen
cevaplara göre çok daha farklı yorumlamalara gitmektedir.

Bu
yazımda, yaptığımız toplantılarda genel kabul görmüş bazı durumların yanlış
olduğunu ve fark etmediğimiz detayların yaptığımız toplantıların verimliliğini
düşürdüğünü anlatmak için yukarıdaki sorular ile başladım. Şimdilik sorular
yukarda kalsın ama yazının sonunda tekrardan soruları yazının başlığından
hareketle cevaplandırarak yazıyı noktalayacağım.

Çok fazla kişinin okuduğu ve bundan dolayı hemen hemen her kitapçıda çok satanlar bölümünde olan “Google Nasıl Yönetiliyor” kitabını muhakkak sizde okumuş, en kötü duymuşsunuzdur. Geçtiğimiz aylarda bu kitabı okurken, kitabın ikinci bölümü olan “Kültür – Sloganlarınıza İnanın” başlığı altında ilgimi çeken ve daha önce birkaç dergide denk geldiğim “Bezos’un İki Pizza Kuralı “alt başlığına denk geldim. 

Kitabın yazarı ve Google’ın iki çılgın yöneticisi; Eric Schmidt ve Jonathan Rosenberg bu bölüme “Şirketlerin yapıtaşları, küçük ekiplerden oluşmalıdır” cümlesi ile başlayıp bu cümleyi Jeff Bezos’un “İki Pizza Kuralı” ile destekliyorlar.

Google’ın bu iki çılgın yöneticileri düşüncelerine destek olarak neden İki Pizza Kuralını veriyorlar?

Çünkü, Bezos İki Pizza Kuralı ile zaman zaman mesaimizin büyük bölümünü alan toplantıların aslında gereksiz kalabalık oluşturduğunu ve asıl çözmemiz gereken sorunu daha da karmaşık hale getirdiğini söylüyor.

O zaman gelelim İki Pizza Kuralına…

İki Pizza Kuralı, aslında bakarsanız uzun uzun anlatacağım veya Bezos’un sayfalarca açıkladığı bir kural değil.

Jeff Bezos’a göre, iş hayatında büyük vakit alan toplantılarının kontrolü çok önemlidir. Çünkü yapılan birçok toplantının gereksiz olduğunu düşünen Bezos, daha sistemli , içeriği belli ve gerektiğinden fazla uzun olmayan toplantılar yapılması gerektiğine inanıyor. Eğer bu durum oluşmazsa üretkenlik ve verimliliğin sağlanamayacağını düşünüyor.

Jeff Bezos, bu durumun çözülmesi için “İki Pizza Kuralını” açıklıyor.

“Asla iki pizzanın tamamen doyuramayacağı sayıda insanla toplantı yapma.”

Bu düşüncenin temelinde ise, toplantı konusu ile ilgili kişilerin katıldığı ve konuşulacak konunun en verimli süre içinde yapılması vardır.

Bu düşünceye göre toplantılarda sadece dinleyici konumda kalacak ve toplantıda olması çok gerekli olmayan kişilerin katılmasına gerek olmadığı düşünmektedir. Ayrıca günün diğer işlerini yerine getirecek vaktin kalması için toplantı içeriğinin ve süresinin net bir şekilde belirlenmesi gerekmektedir.

Bezos’un toplantılar için temellendirdiği bu düşünce, Google’ın iki çılgın yöneticisi için sadece toplantılar için değil aynı zamanda ekiplerin sayısı içinde geçerlidir.

Çünkü; Küçük ekiplerin, büyük ekiplere göre daha çok işi daha kısa sürede tamamlarken, övgüyü kimin alacağını ve gündemi daha az tartışıyorlar. Küçük ekiplerin bir aile gibi olduğunu düşünmekle beraber, Eğer bu ekipler sürekli olarak tartışıp kavga bile etseler hatta bir müddet işlevsiz hale gelseler de akşam yemeği vakti geldiğinde her şeyi tekrardan yoluna koyabildiklerini düşünüyorlar.

“Küçük ekiplerin ürünleri büyüdükçe, ekipler de büyüme eğilimi gösterir. Zamanında yalnızca birkaç kişiyle üretilen şeyler, büyüdükçe idare etmek için de daha büyük bir ekibe ihtiyaç duyacaktır. Sıradaki buluş için için çalışan küçük ekipleri engellemedikleri sürece de büyüyen ekiplerde bir sorun yoktur. Hızlı bir şekilde büyüyen bir şirketin ikisine de ihtiyacı vardır.” (Google Nasıl Yönetiliyor, Sayfa 64)

Tüm bunlardan hareketle yazının başındaki sorulara geri dönecek ve Bazeos’un İki Pizza kuralı ile cevaplayacak olursak;

• Her iş için değil gerekli olan işler için toplantı yapmaktan keyif  almalıyız.
• Toplantılara sadece iki pizzanın tam doyuracağı kadar kişinin katılması gerekiyor.
• Toplantılar, üretkenliği ve verimliliği öldürmeden gerektiği kadar sürmeli.

Yazı içinde bu kadar çok pizza geçti ki; belki canınız çekmiş ve pizza söylemiş olabilirsiniz eğer öyleyse; afiyet olsun 🙂