Bu yazıyı bir İK’cıdan ziyade, hedeflerini gerçekleştiren ve gerçekleştirirken mutlu olan bir birey olarak kaleme alıyorum. Hedefler..
Baktığımızda, çevremizdekilerle konuştuğumuzda hepimizin birer hedefi var biliyoruz. Kişiden kişiye değişiklik göstermekle birlikte bazı hedeflerin söz de kaldığına da tanıklık etmişizdir çoğu zaman. Kendimden örnek verecek olursam, hem İK’cı olmanın, hem de fazla gözlemci bir karakterin etkisi sanırım bende ki..hedef1
Kendimize soralım önce:
Ne bekliyoruz, ne yapıyoruz?
Etrafımda konuştuğum birçok kişiden aynı şeyi duyuyorum. Hedefim bu!
Hedefin küçük ya da büyük olması önemli değil, önemli olan kişinin bir hedef belirleyip, o uğurda çabalaması derim hep. Ve bu aşamada adım atan kişileri takdir etmişimdir.
Hatta yakından tanıyan insanlar bazen eleştiri dozumu aştığımı düşünebilirler ama bunun biraz da insanın kendisine duyduğu saygıdan geldiğine inanıyorum. Kimine göre doğru, kimine göre yanlış. Ama ben bunu tartışmıyorum..
Bu kadar yargılı ifadeler kullanırken kendime de bakıyorum haliyle..
Baktığımda gördüğüm şey, özellikle de farkındalıklı geçirdiğim zaman olarak son iki yılı baz aldığımızda, yıllık yaptığım planlarda ulaşamadığım bir hedef olmadığını görüyorum. Ve bunu yaparken genel geçer konuşmuyorum. Sene başında yaptığım “to do list” e sadık kalarak söylüyorum bunu.
Yıllık, aylık hatta haftalık hedeflerim var kendimce. Ve bana her birini gerçekleştirip, gerçekleşen her hedefe tik attıkça mutluluk veren hedefler bunlar.
Bir bakıma hayatı planlamak ve buna uymak diyebiliriz aslında. Belki de bu sebeple derim hep, “keşke”m yok benim hayatımda.
Sizlere de tavsiyem aslında, hayatınızı kendinize göre planlayın ve bu plana sadık kalmaya çalışın. Ben biliyorum ve ısrarla söylüyorum ki, insanın önündeki tek engel “kendisi”dir.
Bana göre bahaneler, sadece insanın kendisini kandırmak için söylediği ufak yalanlardır.
Kendinize saygınız varsa, ki eminim vardır..
Bahanelere sığınmayı bırakın!
Ve yine içten inanarak söylüyorum ki;
“Yeter ki iste ve harekete geç! İstedikten sonra yapamayacağın hiçbir şey yok!”
Kaynak:Gamze Güner
